ਇਕ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਅਨੁਸਾਰ ਲਗਪਗ ਅੱਧਾ ਪਲਾਸਟਿਕ ਕੂੜਾ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦਫ਼ਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲਗਪਗ 9% ਕੂੜਾ ਹੀ ਮੁੜ ਵਰਤਣਯੋਗ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਸਾਰਾ ਕੂੜਾ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਸੁੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੰਸਾਰੀ ਜਨਸੰਖਿਆ ਪੜਚੋਲ( ਵਰਲਡ ਪਾਪੂਲੇਸ਼ਨ ਰਵਿਊ) ਨਾਮੀਂ ਇਕ, ਗ਼ੈਰ-ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਮੁਤਾਬਿਕ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਲਾਸਟਿਕ ਕੂੜਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਅਮਰੀਕਾ, ਭਾਰਤ, ਚੀਨ ਹਨ। 2016 ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਅਨੁਸਾਰ ਅਮਰੀਕਾ 34.02 ਮਿਲੀਅਨ ਟਨ, ਭਾਰਤ 26.33 ਮਿਲੀਅਨ ਟਨ ਅਤੇ ਚੀਨ 21.60 ਮਿਲੀਅਨ ਟਨ ਕੂੜਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੂੜਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਛੋਟੇ ਦੇਸ਼, ਜਿਵੇਂ ਮਾਇਕਰੋਨੇਸ਼ੀਆ, ਬਰਮੁਡਾ, ਪਲਾਊ, ਫਰੋਏ ਆਈਲੈਂਡ, ਹਾਂਗਕਾਂਗ ਆਦਿ ਹਨ। ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੂੜਾ ਸੁੱਟਣ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਫਿਲੀਪੀਨਸ, ਭਾਰਤ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ, ਚੀਨ, ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਆਦਿ ਹਨ।

ਪਲਾਸਟਿਕ ਕੇਵਲ ਮਿੱਟੀ ਤੇ ਹਵਾ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਇਹ ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਮਾਈਕਰੋਪਲਾਸਟਿਕ, ਜਿਹੜਾ ਖਿਡੌਣਿਆਂ, ਵਾਹਨਾਂ, ਕੱਪੜਿਆਂ, ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਦੇ ਟਾਇਰਾਂ, ਪੇਂਟ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਰਾਹੀਂ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਇਹ ਈਕੋਸਿਸਟਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਕੇ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਵਾਪਸ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।